του Αχιλλέα Μίχου
Είναι αλήθεια ότι μέσα στις παπαρούνες κόβουμε τη μαργαρίτα και μέσα στις μαργαρίτες κόβουμε την παπαρούνα. Αν και είναι σίγουρο ότι ο ποιητής δεν αναφέρεται στη ζωτικής σημασίας ανάγκη για διαφοροποίηση που επιβάλλει το marketing. Στην πραγματικότητα όμως η διαφοροποίηση του προϊόντος από τον ανταγωνισμό είναι απαραίτητη προκειμένου να το κάνει ελκυστικότερο στο κοινό, που απευθύνεται. Έτσι μία επιτυχημένη στρατηγική μάρκετινγκ απαιτεί τη διαμόρφωση των χαρακτηριστικών του προϊόντος κατά τρόπο, που να το καθιστά μοναδικό, ώστε η σύγκριση με τον ανταγωνισμό να γίνεται με βάση τα χαρακτηριστικά και όχι την τιμή. Αντίθετα, για το προϊόν, που ο πελάτης θεωρεί μοναδικό και ιδιαίτερο, είναι πρόθυμος να πληρώσει μεγαλύτερη τιμή.
Ο Τσέκιταν Ντεβ, καθηγητής Marketing στη Σχολή Ξενοδοχειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κορνέλ είναι σαφής: “Πρακτικά το παραδοσιακό ξενοδοχείο θεωρείται τελειωμένο. Υπάρχει σπατάλη χώρου, δεν είναι ελκυστικό και οι πελάτες δεν παραμένουν πιστοί σε ένα ξενοδοχείο ή σε μια αλυσίδα, αλλά αναζητούν το νέο και το διαφορετικό”. Με τις πληρότητες να υποχωρούν και τη ζήτηση των δωματίων να υπολείπεται της προσφοράς, στην ξενοδοχειακή βιομηχανία της Αμερικής, με κύκλο εργασιών 90 δις δολ., οι μεγάλοι παίκτες προσανατολίζονται σε μονάδες μικρότερες και με ιδιαίτερη προσωπικότητα. “Δεν έχουν άλλες επιλογές” λέει ο Ντεβ. Το μικρό ξενοδοχείο με προσωπικότητα – το boutique ξενοδοχείο – είναι αυτό, που κερδίζει έδαφος. Τέτοια ξενοδοχεία έχουμε ήδη στην Ελλάδα και τόσο την πληρότητά τους, όσο και τα λειτουργικά τους κέρδη, θα τα ζήλευαν ορισμένες από τις μεγάλες αλυσίδες.
Η βασική ιδέα είναι ότι ένα ξενοδοχείο “με άποψη” υπερτερεί από εκείνα που τα χαρακτηρίζει η ομοιομορφία και η τυποποίηση. Είναι γεγονός ότι το ξενοδοχείο δεν είναι πλέον ένας χώρος ενδιαίτησης και εστίασης. Και αυτό που ζητάει πελάτης δεν είναι το κατάλυμα. Είναι η Εμπειρία. Και είναι πρόθυμος να το πληρώσει. Αυτό αποδεικνύει και η λειτουργία των ξενοδοχείων με προσωπικότητα και η επιτυχημένη αντίληψη κάποιων ρηξικέλευθων επιχειρηματιών, ότι η Αρχιτεκτονική, το Design, το Στυλ, και η Άποψη αποτελούν προσοδοφόρα επένδυση. Όπως επίσης αποτελούν και συντελεστές μείωσης κόστους. Αφού τα ακριβά υλικά δίνουν τη θέση τους στις έξυπνες λύσεις. Λένε ότι “η ποιότητα δεν κοστίζει”. Και αυτό είναι αλήθεια. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση μια φρέσκια ιδέα, ένα ευρηματικό concept, προσθέτει άυλη αξία που δεν χρειάζεται τα ακριβά υλικά για να υλοποιηθεί. Και αυτό είναι κέρδος.
Αλλά άσχετα με το επίπεδο της επένδυσης, εκεί που κρίνονται όλα, ως επιτυχημένη πρωτοτυπία ή ως κάτι το πλαστό και το “δήθεν” είναι το ανθρώπινο δυναμικό. Είναι η ικανότητα του επιχειρηματία ή του manager να επιλέξει, να εμπνεύσει και να αναπτύξει ένα-ένα προσωπικά, τα στελέχη και τα μέλη του προσωπικού. Γιατί ο καθένας είναι μοναδικός. Και καθώς αισθανόμαστε μοναδικοί, επιλέγουμε το ξεχωριστό και το ιδιαίτερο. Και έτσι θέλουμε τη μαργαρίτα μέσα στις παπαρούνες.
(*) τίτλος: “Μυθιστόρημα” του Γιώργου Σεφέρη – Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα, Ίκαρος, 1989