Ο ρόλος του αρχιτέκτονα τοπίου
Ο αρχιτέκτων τοπίου έχει εξοικειωθεί πλήρως με τις ιδιομορφίες του φυσικού περιβάλλοντος. Η ικανότητα του στο χώρο της κρίσεως των αξιών είναι αναπτυγμένη και εφαρμόζει αυτή την πείρα του σε ένα τομέα ο οποίος υπετιμάτο μέχρι πρόσφατα. Στόχος του είναι να εξασφαλίσει στο περιβάλλον το οποίο διαμορφώνει ο άνθρωπος σαν αναπόσπαστον τμήματος αυτού του περιβάλλοντος, και κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσει την βελτίωση της ποιότητος ζωής του ίδιου του ανθρώπου κατά την εργασία και την ψυχαγωγία του. Ο αρχιτέκτων τοπίου ασχολείται με την ομορφιά στην πιο πλατειά της έννοια. Εργάζεται με το ζωντανό τοπίον (πουλιά, μέλισσες, σκουλήκια κλπ.) καθώς και με αναπτυσσόμενες μορφές και φροντίζει για την συνεχή ευημερία τους. Ο ρόλος του αρχιτέκτονος τοπίου ποικίλλει από άτομο σε άτομο και από κατάσταση σε κατάσταση, αλλά βασικά είναι η εξασφάλιση της αναγνώρισης των δυνάμεων και των συστημάτων της φύσης και η συνεχής τροφοδότηση των ανθρωπίνων έργων με τις δυνάμεις και τα συστήματα. Δεν μπορεί να εκπληρώσει μονάχος αυτό τον ρόλο και χρειάζεται την βοήθεια άλλων επαγγελματιών.
Μια σχεδιαστική μέθοδος
Κατά την σχεδίαση, η αποδοχή μιας μεθόδου σχεδιάσεως είναι πιθανόν να αποδώσει καλύτερες λύσεις ταχύτερα χάρη στην εξασφάλιση της αποτελεσματικής χρήσεως του διαθέσιμου χρόνου για όλους. Αν και δεν υπάρχει μια μοναδική μέθοδος η οποία να εξυπηρετεί όλες τις περιπτώσεις, υπάρχει μια μέθοδος η οποία ταιριάζει καλύτερα σε κάθε μια περίπτωση. Μια από τις πρώτες υποχρεώσεις του σχεδιαστεί είναι να επινοήσει. Δεν πρέπει να είναι ούτε ασυναίσθητη ούτε μυστική. Μέρος της αξίας της έγκειται στο ότι είναι γνωστή και κατανοητή στον καθένα ο οποίος ασχολείται με το σχέδιο. Έτσι και άλλοι άνθρωποι μπορούν να συμμετάσχουν στην πορεία σχεδιάσεως και κατ’ αυτόν τον τρόπο να βοηθήσουν στην εξεύρεση λογικωτέρων λύσεων. Η εργασία και οι σκέψεις οι οποίες πηγάζουν από την μέθοδο πρέπει να γίνονται στα φανερά και να μπορούν να αμφισβητηθούν οποτεδήποτε. Για να υπάρξει αμφισβήτηση είναι αναγκαίο να γράφονται σημειώσεις όσο το δυνατό νωρίτερα.
Όσο το δυνατό περισσότερες ευκαιρίες πρέπει να δοθούν στην δημιουργική σκέψη κατά την αρχική περίοδο ζυμώσεως. Αυτό θα εξασφαλίσει την ευρύτερη δυνατή εκλογή. Ελευθερία χωρίς φραγμό. Καθώς προσθαφαίρουνται βαθμίδες στη μέθοδο, αυτή καταντά ότι ο GORDON CULLEN καλεί «χειρισμός εντός ορίων» (Βλέπε διάγραμμα 4). Οι γραφικές παραστάσεις των δεδομένων δημιουργικής σκέψης και λογικής επαγωγής τέμνονται.
Αν και ζωτικές, έννοιες με φαντασία και «εικόνες» δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μέθοδο σχεδιάσεως, καθ’ ότι είναι η συνισταμένη φυσικών στοιχείων και τακτικής της διαχειρίσεως της γης. Πόλη είναι συνισταμένη χρήσεων της γης και δραστηριοτήτων. Έννοια είναι η συνισταμένη αφηρημένων αρχών και ελπίδων. Τοπίο και πόλη μπορούν να αναλυθούν στις συνιστώσες τους(διάγραμμα μήτρας αλληλοεπιδράσεων) και με κατάλληλο συνδυασμό, πόλη και τοπίο μπορούν να συνταιριαστούν προς αμοιβαίο όφελος. Ο συγχρονισμός της προσπάθειας σχεδιάσεως τοπίου και αμοιβής εργασίας των άλλων μελών της ομάδας είναι απαραίτητος. Αυτό είναι συχνά δύσκολο στην πράξη γιατί κάθε επάγγελμα έχει την τάση να διέρχεται από περιόδους γρήγορης και αργής ανάπτυξης, άνθισης και ύφεσης. Παρ’ όλα αυτά είναι ζωτικό να επιτευχθεί. Η πορεία σχεδιάσεως πρέπει να ενθαρρύνει εναλλακτικές ή μερικές λύσεις. Αποφάσεις επί της εκλογής πρέπει να αναβληθούν για όσο δυνατόν αργότερα. Αυτό έχει περιγραφεί σαν «ανοχή αβεβαιότητας».
Υπάρχουν ειδικοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να επιτρέπεται, και μάλιστα να ενθαρρύνεται, η δημιουργία σχεδίων επηρεασμένων από ειδικευμένες απόψεις, κατά τα αρχικά στάδια της διεπαγγελματικής εργασίας. Στο βιβλίο του «ο μηχανισμός του νου» ο EDWARD DE BOND προτείνει ότι το «σκέπτεσθαι» μπορεί να περιγραφεί σαν η «θετική προσοχή στον αποκλίνοντα παράγοντα». Με άλλα λόγια, ο καθιερωμένος τρόπος που γίνονται τα πράγματα, οι κανονικές προτεραιότητες, οι απαντήσεις που βολεύουν, όλα χρειάζονται «ταρακούνημα» (ριζική αναθεώρηση). Ένα σχέδιο λογικά και έμπρακτα δοκιμασμένο το οποίο βασίζεται σε ειδικευμένα ιδανικά περί τοπίου ίσως να είναι αυτή ακριβώς η «προσοχή στον αποκλίνοντα παράγοντα» που θα κεντρίσει τη φαντασία.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Αυτό είναι όπως όλα ξεκινάνε: τι τελικά καταλήγει οφείλεται σε μας
Η σπουδαιότητα του «έξω» στη ζωή των ανθρώπων
Τα φυτά όπως και οι άνθρωποι αντιπαθούν τις ανοικτές εκτάσεις με τους δυνατούς ανέμους. Αντίθετα όμως με τους ανθρώπους δεν μπορούν να μετακινηθούν σε πιο προστατευμένα περιβάλλοντα. Τα σχέδια δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται απλώς να γεμίζουν τις τρύπες στην διαρρύθμιση των κατοικίσιμων χωρών. Θα πρέπει καλύτερα να επινοηθεί η διαρρύθμιση για να δίνει σε ανθρώπους και φυτά ευχάριστες και προστατευτικές συνθήκες στις οποίες θα ευημερούν. Station Road Hampton, Middlessex.
Η συγκέντρωση των επενδύσεων για το κτίριο σε σχετικά λίγα μέρη μεγαλύτερης κοινωνικής σημασίας θα πρέπει να προτιμηθεί από την διασκόρπιση των οικονομικών μέσων σε όλη την περιοχή.
Δύο πολύ ενδιαφέρουσες λύσεις.
Και ο φωτογράφος ο ίδιος εκτιμά την αξία του φυλλώματος. Brachnell New Town, Berkshire.
Τα δένδρα φυτεύονται σ’ ένα κόσμο σκληρό και εχθρικό. Οι πιθανότητες για επιβίωση είναι χαμηλές. Η τοποθέτηση δένδρων και θάμνων σε σχέση με τις κινήσεις των ανθρώπων, με το κλίμα διαρρύθμισης πάνω και κάτω από το έδαφος, και με το οπτικό τους ρόλο απαιτεί περισσότερη φροντίδα από όση παρέχεται σήμερα. Field End, Teddington, Middlessex.
Πολλές φορές σε μια καλύτερη περιοχή, το καινούργιο φύτευμα πρέπει να παλαίψει εναντίον δύσκολων κλιματολογικών συνθηκών. Bletchley, Buckinghamshire.
Προσεκτική διατήρηση της υπάρχουσας βλάστησης: πτελέες εβδομήντα πέντε χρόνων. Festival Hall, London (Σελ 50 άνω)
Μια βαθειά και υποσυνείδητη ανάγκη εξοχής και βλάστησης.