Το ιστορικό θέρετρο της δεκαετίας του ’60 απαιτούσε πλήρη ανασχεδιασμό των εξωτερικών του χώρων.
Οι δραστηριότητες αποσυνδέθηκαν και οι πολύτιμοι χώροι δεν χρησιμοποιήθηκαν. Το θεαματικό τοπίο υποβαθμίστηκε. Η κομψή αισθητική της δεκαετίας του ’60 και του ’70 καταστράφηκε από προσθήκες της δεκαετίας του ’80.
Λειτουργικά, εντοπίστηκαν και επανιδρύθηκαν αρκετές ζώνες. Οι πισίνες αναβαθμίστηκαν και οι νέες τοποθετήθηκαν για να χρησιμεύσουν ως εξωτερική πλατεία, θέατρο, χώρος εκδηλώσεων και σύνδεσμος μεταξύ των δύο ξενοδοχείων.
Εννοιολογικά, τα υλικά και η αισθητική απλοποιήθηκαν και έγιναν κομψά, χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα υλικότητα του θεαματικού τοπίου, παρέχοντας απρόσκοπτη ενσωμάτωση με αυτό και τραβώντας την προσοχή σε αυτό και στη θάλασσα. Τα στοιχεία του σχεδιασμού εμπνεύστηκαν από την αισθητική των ξενοδοχείων: απαλή κάμψη για τον Αρίονα, ένα παιχνίδι κουτιών που μοιάζουν με κύτταρα για τη Ναυσικά. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στις στέγες των δομών, καθώς αποτελούν μέρος του τοπίου που φαίνεται από τα ξενοδοχεία.
Το project περιελάμβανε masterplaning, αρχιτεκτονική τοπίου (hardscape και softscape) όλων των εξωτερικών περιοχών σε όλες τις φάσεις σχεδιασμού και επίβλεψη κατασκευής.
Πηγή: doxiadisplus.com