Ένα ερειπωμένο κτίριο, απ’ τις λίγες μνήμες που απόμειναν από την μορφή της Αθήνας του περασμένου αιώνα, ξαναζωντανεύει.
Το κτίριο βρίσκεται σε μια από τις κεντρικότερε, ίσως κεντρικότερη, θέση της Αθήνας. Έχει πρόσωπο επί της πλατείας Ομονοίας 15 μέτρων, επί της οδού Πναεπιστημίου 41 μέτρων και επι της οδού Πατησίων 28 μέτρων. Αποτελείται από υπόγειο, ισόγειο και τρεις ορόφους και έχει ύψος συνολικό μαζί με το υπόγειο 23,50 μ. επί πλέον ύψος στο ψηλότερο σημείο της στέγης περίπου 4 μέτρα. Το συνολικό εμβαδόν της κάτοψης που έχει σχήμα L και είναι σ’ όλους τους ορόφους το ίδιο ανέρχεται σε 845
μ2 και ο συνολικός όγκος του κτιρίου μαζί με την κατασκευή της στέγης περίπου 21.500 μ3 .
Κατά τη μακριά διάρκεια της υπάρξεως του το κτίριο χρησίμευσε για την στέγαση διαφόρων ξενοδοχείων στους ορόφους και στο ισόγειο στεγάστηκαν παλαιά, μερικά καφεζαχαροπλαστεία που ήταν από τα γνωστά σημαία συναντήσεως των παλαιών Αθηναίων. Επί των ημερών μας το κτίριο περιήλθε σταδιακά στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας. Οι όροφοι εγκαταλήφθηκαν από κάθε χρήση και λειτουργία και παρέμεινε το ισόγειο για την στέγαση των καταστημάτων διαφόρων επιχειρήσεων, οι οποίες επέφεραν και πλήρη σχεδόν αλλοίωση στην αρχική μορφή του ισογείου με τις διάφορες νέες κατασκευές των βιτρινών τους. Έτσι το μόνο που θύμιζε κάτι από την αρχική μορφή του ισογείου ήταν η κεντρική είσοδος του κτιρίου και δύο κίονες στο τέλος της όψεως της οδού Πατησίων. Τα στοιχεία των προσόψεων των οροφών καθώς και τα κουφώματα είχαν υποστεί σημαντικές καταστροφές από τον καιρό αλλά υπήρχαν ακόμη για να μαρτυρούν την αρχική τους μορφή.
Αφού το κτίριο περιήλθε κατά την τελευταία δεκαετία ολοκληρωτικά στην ιδιοκτησία της Τράπεζας άρχισαν οι σκέψεις για την αξιοποίηση του ακινήτου που τελικά οδήγησαν στην διατήρηση του υπαρχόντος κτιρίου και την διασκευή του για να εξυπηρετήσει την ανάγκη τραπεζικών λειτουργιών σε όλους τους ορόφους.
Από το 1976 άρχισαν να εκπονούνται μελέτες των δυνατοτήτων αξιοποιήσεως του κτιρίου και κυρίως της αντιμετωπίσεως της αστικής ενισχύσεως του, ώστε να εξασφαλισθούν η μακροζωία του και οι απιτήσεις σε αντοχή για την λειτοθργία του ως Τράπεζα, σε συνδιασμό με την υπάρχουσα νομοθεσία που επιτρέπει επισκευές σε υπάρχοντα κτίρια που δεν είναι σύμφωνα με τις σημερινές πολεοδομικές διατάξεις.
Αργότερα το 1979 χαρακτηρίστηκαν οι όψεις του κτιρίυ από το υπουργείο πολιτισμού ως διατηρητέο μνημείο οπότε περιήλθε το κτίριο σε άλλη νομοθεσία.
Το 1977 έγινε πλήρης αποτύπωση του κτιρίου και μέχρι τις αρχές του 1979 είχαν ολοκληρωθεί οι διατυπώσεις για να αποφασισθεί το πώς και με πιο τρόπο θα ενισχυθεί και ανακατασκευασθώ ο φέρειν οργανισμό του κτιρίου, να εκδοθούν οι απαιτούμενες άδειες, να μεθοδευθεί η εκκένωση του ισογείου από τα διάφορα καταστήματα, και να ανατεθεί τον Απρίλιο του 1979 το πρώτο τμήμα των εργασιών BETON –ARME διότι, για να αποφευχθεί και άλλη καθυστέρηση, οι εργασίες αναγκαστικά έγιναν σε τρία στάδια μέχρι να εκκενωθεί ολόκληρο το ισόγειο και έτσι να μπορέσει να ολοκληρωθεί ο νέος σκελετός του κτιρίου.
Έτσι λοιπόν το κτίριο επειδή αφ’ ενός δεν είχε τίποτα αξιόλογο να διατηρήσει αφ’ ετέρου τα δάπεδα ήταν ξύλινα, κατεστραμμένα και χωρίς αντοχή ανακατασκευάσθηκε πλήρως. Καταργήθηκαν τα διάφορα χωρίσματα και πολλοί από τους φέροντες εσωτερικούς τοίχους αντικαταστάθηκαν από κολώνες betonarme και τα δάπεδα από πλάκες betonarme στις ίδιες στάθμες που ήταν τα παλαιά. Διατηρήθηκαν μόνο δύο τμήματα τοίχων επί του εξωτερικού τοίχου της οδού Πανεπιστημίου για ενίσχυση ένεκα του μεγάλου μήκους της όψεως αυτής και το ίδιο, έγινε και στην πλευρά της οδού Πατησίων. Οι περιμετρικοί τοίχοι του κτιρίου και οι εναπομείναντες εσωτερικοί ενισχύθηκαν με μανδύα από 20εκ. beton arme αφού εξασφαλίσθηκε πλήρης πρόσφηση και συνεργασία με τον υπάρχοντα τοίχο με την βοήθεια ρητινών και μεταλλικών βισμάτων εντός των παλαιών τοίχων ώστε τα φορτία να μεταβιβάζονται μέσω αυτών στα υπάρχοντα θεμέλια των τοιχών που ενισχύθηκαν και αυτά με beton arme ένεκα της αυξήσεως των κινητών φορτίων που προβλήθηκε και τελικά κατασκευάσθηκαν δύο κλιμακοστάσια με δύο ανελκυστήρες το κάθε ένα στις ίδιες θέσεις που υπήρχαν και παλιά. Μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν χώροι λειτουργικοί απαραίτητοι για την εξυπηρέτηση καταστήματος Τράπεζας.
Καταργήθηκε το περιμετρικό πρόσθετο γείσο που υπήρχε στο ισόγειο και ανακατασκευάσθηκαν όλα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία των οροφών που είχαν καταστραφεί καθώς και τα ξύλινα κουφώματα τα οποία έγιναν ήδη ίδια με τα παλαιά στους ορόφους με την διαφορά ότι τώρα έγιναν διπλά φύλλα για απομόνωση κυρίως του θορύβου της περιοχής αλλά και την οικονομία ενέργειας και καταργήθηκαν τα παλαιά πατζούρια που υπήρχαν. Στο ισόγειο έγιναν νέα κουφώματα από ξύλο βαμμένο με διπλά τζάμια. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην μελέτη του χρωματισμού των όψεων του κτιρίου με την σημαντική συμβολή και του συμβούλου της Εθνικής Τράπεζας καθηγητή κ. Ι. Λιάππη.