Το έργο Wooden Cave της Tenon Architecture σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τους αρχιτέκτονες Θάνο Ζερβό και Απόστολο Μητρόπουλο, για το ξενοδοχείο Hyades Mountain Resort στα Τρίκαλα Κορινθίας και ολοκληρώθηκε το 2020. Περιλαμβάνει τη διαμόρφωση ενός υπάρχοντος κελύφους που προορίζεται για ξενοδοχειακή χρήση, και την δημιουργία μίας ξύλινης κατασκευής στο εσωτερικό του.
Η σύνθεση του χώρου βασίστηκε στην αρχή της διαίρεσής του σε δύο βασικές ζώνες: Το κυρίως δωμάτιο, που περιλαμβάνει την συνεχή, καμπυλόμορφη ξύλινη κατασκευή και τους δευτερεύοντες χώρους, που είναι τοποθετημένοι προς τη θέα και καλύπτονται από σκουρόχρωμη πέτρα. Ο διαχωρισμός αυτός είχε ως στόχο να δημιουργήσει μία σαφή διάκριση ανάμεσα στο «σκληρό» προστατευτικό κέλυφος, και το καμπυλόμορφο, «μαλακό» και φιλόξενο εσωτερικό, εμπνευσμένο από τη μορφή της σπηλιάς, που αποτέλεσε το πρωταρχικό ανθρώπινο καταφύγιο. Το κυρίως δωμάτιο περιλαμβάνει δύο χώρους ύπνου, που αποτελούνται από δύο κρεβάτια ενσωματωμένα στην ξύλινη κατασκευή και μία κουζίνα. Η εξωτερική ζώνη περιλαμβάνει ένα χώρο καθιστικού με τζάκι, την είσοδο και το μπάνιο.
Η υλικότητα έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στον σχεδιασμό του έργου, με το μεγαλύτερο μέρος του να αποτελείται από ξύλο και τους εξωτερικούς χώρους να καλύπτονται από πελοποννησιακή πέτρα. Η καμπυλόμορφη κατασκευή έγινε από πριστή ξυλεία ελάτης, ενώ οι υπόλοιπες ξύλινες επιφάνειες από «κόντρα πλακέ» πεύκης. Όλες οι ξύλινες κατασκευές του χώρου σχεδιάστηκαν με μία υποχώρηση από το κέλυφος από μπετόν, επιτρέποντας στον αέρα να ανακυκλώνεται ελεύθερα πίσω από το ξύλο. Η κίνηση αυτή είχε ως στόχο την προστασία του ξύλου αλλά και την εκμετάλλευση των ιδιοτήτων του ως ρυθμιστή της θερμοκρασίας και της υγρασίας του χώρου. Το παθητικό αυτό σύστημα ελέγχου των συνθηκών του χώρου, είχε καθοριστική σημασία για το έργο, δεδομένων των έντονων διακυμάνσεων των περιβαλλοντικών συνθηκών κατά την διάρκεια του έτους, στην συγκεκριμένη ορεινή τοποθεσία.
Η κατασκευή του έργου πραγματοποιήθηκε στα Τρίκαλα Κορινθίας από την ομάδα της Tenon. Η καμπυλόμορφη κατασκευή αποτελείται από 1112 διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια. Τα σχέδια του κάθε κομματιού, παράχθηκαν αλγοριθμικά, και χρησιμοποιήθηκαν για την επεξεργασία των 1112 κομματιών και την μετατροπή τους σε 55 μονάδες, τμήματα της οργανικής μορφής της κατασκευής. Όλη η κατεργασία και η συναρμολόγηση των κομματιών όπως και η γλυπτική επεξεργασία της κάθε μονάδας έγινε επιτόπου από τους δύο αρχιτέκτονες στο χέρι, πριν την τελική συναρμολόγησή τους για την δημιουργία της τελικής μορφής.
Η απουσία κάθε ψηφιακού μέσου κατασκευής και παραγωγής, προέκυψε από την υιοθέτηση μίας γλυπτικής αντιμετώπισης του έργου. Αυτή η ιδιαίτερα γλυπτική διαδικασία, σήμαινε και ότι η υλοποίηση της ξύλινης κατασκευής θα γινόταν από τους ίδιους τους αρχιτέκτονες, χωρίς την μεσολάβηση ξυλουργών ή συνεργείων για δημιουργία της. Μία από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες, στην πορεία αυτού του έργου, ήταν η «μετάφραση» των αλγοριθμικά παραγόμενων σχεδίων, σε πρακτικές και σαφείς οδηγίες ξυλουργικής παραγωγής. Η ιδιαίτερη σύνδεση που επιχειρήθηκε ανάμεσα στον ψηφιακό σχεδιασμό και τα παραδοσιακά μέσα κατασκευής οδήγησε σε ένα αποτέλεσμα, αμάλγαμα αλγοριθμικής λογικής και χειρωνακτικής υλοποίησης.